Ik ben (g)een Lefwijf - door Nicolien Straathof

 

In een opwelling liet ik weten dat ik meedeed aan de tweede editie van het boek LEFWIJF. Vervolgens kwam ik in een strijd terecht waarbij ik er steeds meer van overtuigd raakte dat de titel  van dit boek helemaal niet op mij sloeg. Ik vind mijn verhaal niet zo bijzonder.

 

Het woord lefwijf associeer ik met stoere vrouwen die bijzondere verhalen hebben en unieke prestaties leveren. Vrouwen met een visie en een doel in het leven.  
Zo’n vrouw ben ik helemaal niet. Ik heb mijn gehele leven andere mensen nodig gehad. Als jongste uit een gezin van zes ben ik altijd onderdeel van het collectief geweest. Veel keuzes worden dan voor je gemaakt en de ouderen hebben de paden al gebaand. Als kind koos ik bewust voor een teamsport.  Ik vond (en vind) sporten met anderen nog altijd leuker dan alleen. Ik heb even aan hardlopen gedaan maar toen ik een kleine blessure kreeg, vond ik dat een welkom excuus om er direct mee te stoppen. De discipline ontbreekt me gewoonweg en sporten met anderen zorgt in ieder geval nog voor wat gezelligheid.  
Een specifiek doel in mijn leven heb ik nooit gehad. Mijn carrière kun je het beste vergelijken met een kronkelend pad waarop ik bij iedere tweesprong waar ik aanbelandde, de keuze maakte die op dat moment de leukste was of de weg koos die de minste weerstand bood. Om succesvol te zijn moet je doelen stellen, bij voorkeur ‘SMART’. Voor veel coaches is dat de heilige graal. Zelf heb ik dat  ook wel in het verleden verkondigd maar inmiddels ben ik tot de conclusie gekomen dat dit niet voor  iedereen zo werkt. 

 

Zo ook de manier waarop ik mijn vakanties voorbereid. Ik houd niet van geplande reizen, maar wil wel avonturen beleven. Ik zie wel wat er gebeurt. Heerlijk, want het valt nooit tegen. Eenvoudigweg omdat ik geen verwachtingen heb die wellicht niet worden vervuld. 
Dus ga ik zonder concrete plannen of uitgestippeld doel op pad. Laat de route afhangen van de hulp van en de samenwerking met andere mensen die ik tegenkom. Dat vinden veel mensen doodeng en spannend. Flexibel zijn en omgaan met het leven zoals het op mijn pad komt, getuigt juist van lef. Niet te veel voorbereiden, maar schakelen als er iets onverwachts gebeurt. En dan vooral echt kunnen genieten van de nieuwe situatie. Daar leer ik van. Ik zoek de verbinding en gebruik de  kwaliteiten van de ander om samen tot een mooi resultaat te komen. Doordat ik mijn eigen kwetsbaarheid laat zien, ben ik tot het besef gekomen dat ik ‘samen met anderen een geheel vorm, dat meer is dan de som der delen’ (met dank aan de Griekse filosoof Aristoteles). 
Ook het gevecht om dit verhaal te schrijven, heb ik natuurlijk met anderen gedeeld. De waardering  die ik daarbij kreeg, gaf mij voldoende inzicht en moed om hardop te zeggen dat ik een lefwijf ben. Anders dan ik aanvankelijk dacht, is de titel van dit boek wel degelijk ook op mij van toepassing.

​

​

Mijn verhaal is een onderdeel van het boek LEFWIJF 2. Hierin lees je 50 persoonlijke verhalen van 50 inspirerende vrouwen. Daarnaast heeft Lucinda met alle lefwijven een podcast opgenomen. Je kunt het boek kopen bij de boekhandel, via bol.com

of bij mij. Stuur me een bericht.  

​

​